Bespiegelingen, bedoelt u?

Hallo, gij nobele onbekende of ietwat minder nobele bekende,

ik geef grif toe, ik vind mensen die bloggen zonder dat ze daar gegronde redenen toe hebben , zoals daar zijn: erasmus of iets dat daar voor doorgaat, een opdracht in de jacht voor het gegeerde diploma etc., voornamelijk megalomane, pretentieuze eikels die blijkbaar onder de illusie leven dat de wereld zich ook maar iets wenst aan te trekken van hun eigenste bespiegelingen over wat er zich in diezelfde wereld afspeelt. Want, beste lezer, wat kan het ons schelen wat één of andere onwetende uit een onbeduidende Belgische gemeente voor licht racistische kanttekeningen wenst te maken bij een volksopstand in Egypte? Of over zijn buurman die - hoe durft hij - door puur genetisch toeval nooit naar de zonnebank hoeft, terwijl onze held zich wekelijks daarheen rept om zijn tattoo van een bijpassende tint te voorzien?

Maar toch, hier zit ik dan achter mijn laptop, furieus weg te tikken aan wat de geschiedenis in zal gaan als mijn eerste blogbericht (gelieve hier klaroengeschal af te spelen). En ik vind mijzelf slechts met tussenpozen een megalomane, pretentieuze eikel, wat ongetwijfeld iets te maken heeft met het feit dat ik geen tattoo heb en enkel racistische kanttekeningen maak omwille van humoristische redenen. Ik zal u niets voorliegen, ik kan wel soms eens wat arrogant overkomen, maar dat is enkel omdat ik mij soms beter voel dan anderen. Ik doe soms denigrerend tegenover vrouwen, gelovigen, etnische minderheden, middenstanders en mensen met een andere politieke opvatting, maar in wezen ben ik een zeer minzaam man.

De meer kritische geesten onder u wachten waarschijnlijk vol ongeduld om mij erop te wijzen dat de titel van mijn blog, "Verspiegelingen", eigenlijk geen woord is in de Nederlandse taal. En inderdaad, een korte googletrip verder is men gedwongen vast te stellen dat het woord enkel slaat op een Nederlandse cultuurorganisatie die voorziet in theaterworkshops (tot zover het waanbeeld dat ik enigszins origineel was). Correct zou zijn "Bespiegelingen", maar correct is dan ook saai en reeds lang opgeëist door een voorganger. Maar van een nood wordt wel al eens een deugd gemaakt en zo komen wij bij het schone woord "verspiegeling", een jammerlijke omissie uit de ondertussen al obese Van Dale. Een verspiegeling, zou Van Dale kunnen definiëren, is een bespiegeling, een essay gemaakt door een meanderende geest over een willekeurig onderwerp (verdacht goed lijkend op een bespiegeling quoi). En met dergelijke schrijfsels wens ik mijn blog te vullen, voornamelijk over gebeurtenissen en ergernissen uit het dagelijkse leven.

Waarom? Eerst en vooral hou ik van schrijven en een mens kan nu eenmaal niet blijven schrijven zonder dat eens voor te leggen aan de publieke opinie, i.e. u, de lezer. Deze blog zal dus zowel het vehikel zijn voor mijn literaire aspiraties als voor mijn dagelijkse ergernissen (het dient gezegd, deze zijn legio). Voorts dienen er enkelingen te worden vermeld, die mij erop wezen dat ze mijn teksten wel nog kunnen appreciëren en dat ze die wel eens in blogvorm wilden zien. Dat het gratis is, er geen uitgeverijen en daarmee gepaarde afwijzingen zijn bij verbonden en ik een blogbericht kan typen in een uurtje zijn enkel pluspunten. Het feit dat ik nu door het leven zal moeten gaan als pretentieuze zak neem ik er dan maar bij. Voor de wereldliteratuur! Voor mijn nobelprijs! Voor verstrooiing!