De NMBS-conducteur

Vele zaken maken mij wel eens kwaad, maar er is weinig of niets dat kan tippen aan de pure, onversneden, rauwe haat die een NMBS-conducteur in functie aan mij kan ontlokken. Het bloed slaat aan de kook binnen mijn hopeloos dichtgeslibde aders, mijn met wallen omkranste ogen puilen uit en naar verluidt snijdt er wel eens een bliksem door de hemel, gevolgd door een dreigende donderslag, hagelbuien, windhozen en vulkaanuitbarstingen.

Ik ben geen onmens, beste lezer, de meeste conducteurs krijgen van mij een aanmoedigende glimlach en honderd procent medewerking. Maar dat zijn niet de conducteurs waar ik het over wens te hebben, brave mensen die slechts hun job naar het volle van hun, toegegeven, wat beperkte vermogens wensen uit te voeren. Mijn haat is gevestigd jegens de strebers van het conducteurskorps. Mensen die hun uniform met te veel liefde dragen, die zich vasthouden aan de letter van de reglementen, die achteraan de rij stonden toen het gevoel voor humor werd uitgedeeld, maar vooraan de rij van de twijfelachtige lichaamsgeuren.

U kan ze het best herkennen aan (ik geef een gemiddelde doch lichtjes subjectief gekleurde beschrijving) hun vettige halflange lokken, waar af en toe een verdwaalde vlieg zichzelf in vast vliegt om er te sterven aan een gebrek aan voedsel of levend verteerd te worden door de bacteriekolonies die elders nergens dergelijke vruchtbare voedingsbodems vonden; overmatig gebruik van aftershave om hun hopeloze hygiënische toestand te verdoezelen en ofwel een gevulde bierbuik, ofwel een pokdalig gezicht met puisten die des mans puberteit met enkele jaren hebben overleefd.

Maar deze fysieke anomalieën verzinken in het niets bij de enorme psychologische lasten die zulke mensen dragen. Gepest op school wegens chronisch acute halitose, overgewicht, stotterij, sociale handicaps, fysieke handicaps, religieus fanatisme en/of simpelweg dom zijn, thuis geslagen door hun moeder, hun vader, hun stiefmoeder(s), hun stiefvader(s), hun draagmoeder, hun broer(s), hun zus(sen), de buren, de postbode en/of de kuisvrouw. Voor dergelijke sociale paria's is de keuze beperkt: beschutte werkplaats, psychiatrische instelling of de spoorwegen. De NMBS op haar meest altruïstisch.

Het zijn deze chromosomaal gedegenereerden die mensen uit eerste klasse smijten, zelfs al is de trein tot in de nok gevuld, en dan het lef hebben om te zagen over het feit dat ze hun BMI van 50 niet langer doorheen de wandelgang van de trein kunnen sleuren. Het zijn deze ingegroeide teennagels van de mensheid die met een merkbaar genot mensen boetes geven omwille van het zich vergissen van datum op hun campuskaart. En het zijn deze die elke week opnieuw op hun bokkenpoten de lijn Gent - De Panne patrouilleren, vele aangetekende brieven aan het adres van de NMBS vanwege mijn arts met betrekking tot mijn met rasse schreden naderende kransslagaderbreuk ten spijt.